Δεν θα βρεις εύκολα άνθρωπο να τα έχει καλά με τον εαυτό του. Για αυτό και ξεχωρίζει. Τον καταλαβαίνεις από χιλιόμετρα. Δεν έχει κανενός είδους κόμπλεξ, τα έχει βρει με το «εγώ» του. Χαμογελάει αβίαστα και ξέρει να λέει όχι. Είναι ευγενικός, χωρίς να θέλει να είναι αρεστός σε όλους. Μπορεί να μείνει μόνος του, δεν φοβάται την μοναχικότητα. Διαφέρει επίσης από την ανωτερότητα στον λόγο. Όχι τόσο στον τρόπο χειρισμού, όσο στην ποιότητα αυτού.
Σημ. του Ν: Εκπληκτικό άρθρο, με εκφράζει απόλυτα! Μπράβο στη συγγραφέα!
Αντί να κυνηγάμε αυτό που θέλουμε να έχουμε, να προσπαθούμε να γίνουμε ό,τι έχουμε ονειρευτεί, κυνηγάμε τους φόβους μας. Ζούμε υπό τον ζυγό του εγωισμού και την ανάγκης να ανήκουμε κάπου και αυτό το κάπου να μας ανήκει.Φτιάχνουμε ένα προσωπείο όσο πιο αρεστό στο κοινωνικό σύνολο, χάνουμε την ταυτότητά μας και ζούμε στο «φαίνεσθαι!». Η ευτυχία ορίζεται στα υλικά και στις «στημένες» απολαύσεις.
Θα έχεις περάσει πολλά τέτοια πρωινά, γεμάτα άγχος κι αμφιβολία. Να ξυπνάς και να αναρωτιέσαι πως τα έχεις κάνει έτσι σκατά, νέος άνθρωπος. Σίγουρα σε κάποια φάση της ζωής σου θα έχει τύχει να πνίγεις το θυμό σου, να χαμογελάς ευγενικά σε αγενείς ανθρώπους, να ζεις τελματωμένες σχέσεις, να κάνεις μια δουλειά που μισείς και να ζεις περιμένοντας να νιώσεις έτοιμος, μέχρι να έρθει η ώρα που θα μπορέσεις να τα τινάξεις όλα στον αέρα.
Οι ενεργοί μπαμπάδες που περνάνε χρόνο με το μωρό τους, κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του, παίζοντας και αλληλεπιδρώντας μαζί του, το βοηθάνε να έχει καλύτερη νοητική ανάπτυξη, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα με ελληνική συμμετοχή.
Η γενιά του ναρκισσισμού στο κυνήγι της μάταιης διαδικτυακής αποδοχής
Η ιστορία του Νάρκισσου, με τις διάφορες εκδοχές της, είναι μία από τις δημοφιλέστερες της μυθολογίας. Ο νέος από τη Βοιωτία, θαμπωμένος από την ομορφιά του που καθρεφτίζεται στο νερό, πεθαίνει από μαρασμό εξαιτίας του ανικανοποίητου έρωτα προς τον ίδιο του τον εαυτό. Ο ναρκισσισμός, η εμμονική αυταρέσκεια που μπορεί να καταλήξει σε πάθηση, δεν είναι κάτι καινούργιο. Υπάρχει από τότε που ο άνθρωπος πρωτοσυνάντησε το είδωλό του.
«… Το κεντρικό πρόβλημα είναι η σκληρότητα. Η σκληρότητα θολώνει το μυαλό και την καρδιά, φέρνει έλλειψη ευαισθησίας· θρέφει το μίσος και τη βλακεία· τσαλαπατάει την αγάπη και την καλοσύνη, που είναι οι μόνοι αληθινοί παράγοντες εξαγνισμού στη ζωή.
Τις δυο τελευταίες δεκαετίες τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ιδιαίτερα το διαδίκτυο εχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας! Η επιρροή που ασκεί στα κορίτσια όσο αφορά τα πρότυπα ομορφιάς είναι τόσο μεγάλη, που θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία τους κάνουν τα πάντα για να φτάσουν έστω στο ελάχιστο των προσδοκιών των χαρακτηριστικών που παρουσιάζονται ως ιδανικά!
Πώς γίνεται τα μικρά παιδιά τη μία στιγμή να είναι χαρούμενα και να παίζουν ανέμελα, και την επόμενη να ουρλιάζουν και να χτυπιούνται στα πατώματα; Κι όμως, όχι μόνο γίνεται, αλλά αποτελεί και φυσιολογική φάση της ανάπτυξής τους. Λέγεται temper tantrum, συνήθως εξαλείφεται μέχρι τα 4 χρόνια, και το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να το διαχειριστούμε με ψυχραιμία και υπομονή.
Το πιο πιθανό είναι πως όλοι οι γονείς έχουν ακούσει ή θα ακούσουν κάποια στιγμή από τα παιδιά τους να λένε ότι θα ήθελαν ένα ζωάκι στο σπίτι. Ποια όμως θα πρέπει να είναι η απάντηση; Οι γονείς μπαίνουν στη διαδικασία να διαπραγματευτούν, να συζητήσουν, να σκεφτούν αν είναι περισσότερα τα αρνητικά ή τα θετικά της συμβίωσης με ένα κατοικίδιο. Φυσικά, ένα κατοικίδιο πρέπει να θεωρηθεί από την αρχή ως, εν δυνάμει, μέλος της οικογένειας και πράγματι χρειάζεται να αποφασιστεί με σύνεση και υπευθυνότητα το αν μπορεί συνολικά η οικογένεια να αναλάβει τη φροντίδα του. Ωστόσο, μη βιαστείτε να απαντήσετε όχι στην ερώτηση των παιδιών σας. Το να αποκτήσετε ένα ζωάκι συντροφιάς μπορεί τελικά να έχει πολλά περισσότερα οφέλη από ό,τι είχατε σκεφτεί.
Ο Ισπανός ψυχολόγος και ψυχίατρος Ενρίκε Ρόχας αναφέρει πως «όσοι νιώθουν ότι αποτελούν αντικείμενο του φθόνου συναδέλφων, συμμαθητών, γειτόνων, φίλων, ακόμα και συγγενών, πρέπει να ξέρουν πως το πιο σημαντικό είναι να προφυλάσσονται, να μην εκτίθενται σε καταστάσεις που προκαλούν και οξύνουν αυτό το συναίσθημα».
Αν μπορούμε να βασιστούμε σε κάποια αρχή που μαθαίνουμε από τη φιλοσοφία, αυτή που νομίζω ότι μπορεί να θεωρηθεί ως βέβαιη και αδιαμφισβήτητη είναι ότι τίποτε δεν είναι αφ’ εαυτού αξιόλογο ή καταφρονητέο, επιθυμητό ή απωθητικό, όμορφο ή δύσμορφο· όλα ετούτα τα χαρακτηριστικά πηγάζουν από την ιδιαίτερη σύσταση και την υφή των ανθρώπινων συναισθημάτων και διαθέσεων.
Τα 18 είναι μια υπέροχη ηλικία, είναι η ηλικία που οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι αφού τελειώσουν το σχολείο ξεκινούν μια νέα ζωή κάνοντας σκέψεις και όνειρα για αυτά που θέλουν να ζήσουν. Είναι πολύ σημαντικό την περίοδο αυτή να έχουν κοντά τους ανθρώπους που να μπορούν να σέβονται την ατομικότητα, τη διαφορετικότητα και τα όνειρα τους. Πολύ συχνά όμως οι γονείς προβάλουν τα απωθημένα τους στα παιδιά, ενώ η κοινωνική πραγματικότητα τα ωθεί σαν πρόβατα στη σφαγή, σε κατευθύνσεις που οδηγούν σε αδιέξοδα.
Όταν θα ξανά προσβάλλεις , όταν θα αδικήσεις η στεναχωρησεις ακόμα έναν συνάνθρωπο σου , όταν ξανά νοιώσεις μίσος για τον διπλανό σου , όταν θα αφήσεις ξανά το κεντρικό σύστημα εκπαίδευσις σου να γίνει ο οδηγός των πράξεων σου … σταμάτα για λίγο και κοίτα καλά αυτή την φώτο !
Το κείμενο που ακολουθεί είναι πραγματικός δυναμίτης. Όλοι μας, γονείς, εκπαιδευτικοί (ειδικά αυτοί), παππούδες, γιαγιάδες, έχουμε ανάγκη να το διαβάσουμε ξανά και ξανά. Για να νιώσουμε πιο δυνατοί, για να αντιληφθούμε πώς μπορούμε να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι στην προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον που ν΄αγκαλιάζει όλα τα παιδιά. Για να πιστέψουμε πως από τη δική μας μικρή γωνίτσα αληθινά μπορούμε να συνεισφέρουμε ώστε να γίνει ο κόσμος αυτός πιο αληθινός και φιλόξενος:
Εμφανίζονται ξαφνικά για να ταρακουνήσουν την ησυχία και τη γαλήνη σου.
Κι εσύ θεωρείς ότι μάλλον είναι σημαντικός ο λόγος της εμφάνισής τους, ότι κάτι έχουν να σε διδάξουν… Και περνά πολύς καιρός μέχρι να καταλάβεις ότι ήρθαν απλά για να σε υπενθυμίσουν ότι για να αποτελούν παρελθόν κάποιος ή κάποιοι λόγοι υπήρχαν.
Οι σχέσεις των ανθρώπων έχουν αλλάξει με την διαδοχική διείσδυση του διαδικτύου σε όλους τους τομείς της ζωής μας αφού σε ένα μεγάλο ποσοστό περνούν μέσα από τα φίλτρα, μεταφορικά και κυριολεκτικά, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Και αυτός είναι ο σκοπός της Νέας Τάξης πραγμάτων! Η αποξένωση!
Παρατήρησε. Τον εαυτό σου και τους ανθρώπους γύρω σου.
Πόσο συχνά χαμογελάς ή βλέπεις γύρω σου χαμόγελα;
Τα σκυθρωπά πρόσωπα, τα ανέκφραστα και τα χαμένα βλέμματα που κοιτάζουν χωρίς να βλέπουν, έχουν πολύ ενδιαφέρον αν τα παρατηρήσεις ως συχνότητες.
